Beperkende gedachten stoppen

Ik weet niets om te schrijven; wat heb ik nu te zeggen; of: het lukt nooit om dit goed af te ronden… zo maar wat weinig opbeurende gedachten en overtuigingen, die jou als liefhebbende schrijver kunnen belemmeren om te doen wat bij je past: schrijven, want dat is jouw uitingsvorm, jouw manier om het leven beet te pakken en de verhalen te vertellen die naar buiten willen komen. Ik ken deze overtuigingen en weet steeds vaker: ze zijn niet waar.  

Zwart-witfilm in mijn hoofd

Geregeld draait er op de achtergrond een film mee in mijn hoofd. Zwart-wit, trage beelden, zo traag dat ik goed opmerkzaam dien te zijn om op te merken wat ze mijn ether in slingeren. Als het wit op het scherm overheerst, zingen mijn cellen en verheugen zich op wat is en komen gaat. Komen er grijstinten door, dien ik heel alert te zijn, liefst bij de eerste tekenen. Want ook die kleuren mijn cellen en dagen. Ze willen iets van me, prevelen, fluisteren, hopen dat ik ze lang niet opmerk en ze vast veel grond kunnen veroveren. Als ze eenmaal schreeuwen is het moeilijker om ze te zien voor wat ze zijn: onwaar. Een ding hebben ze gemeen, ze praten in beperkingen en tekorten, om nog maar een paar voorbeelden te noemen: dit kun je niet (stommerd), dat is niet haalbaar voor jou, wat weet jij nou…

Belangrijkste boek is je eigen boek

Nu weet ik dat ik nog niet veel weet, maar feit is wel dat ik mezelf steeds iets beter leer kennen. En ik geloof dat dit de beste kennis is die ik kan opdoen. Wijsgeren zeggen met reden dat het belangrijkste boek dat je dient te lezen je eigen boek is. Wanneer ik de stemmen niet hoor of negeer, gaan ze verder met stemming maken, maar wanneer ik de moed heb om ze tegen het licht te houden, weet ik: ze kennen de waarheid niet. En die is dat ik, wij, onbegrensd zijn en eindeloze mogelijkheden hebben. De kennis is beschikbaar voor ons, onze stem en ons verhaal zitten ín ons, we dienen ze alleen op te diepen en te vertrouwen op het proces, zonder er een tijd op te zetten. In het licht van de waarheid weet ik dat ik iets te schrijven heb, binnen mijn mogelijkheden. En wanneer ik dit doe, gaat het wit op het meelopende scherm spreken.

Schrijfoefeningen om voorbij de beperkende gedachten te komen

Dit zijn wat oefeningen die mij helpen wanneer ik beperkende gedachten en overtuigingen ervaar. Die me helpen voorbij de schrijfblokkade die deze gedachten creëren. Ik hoop van harte dat ze wanneer gewenst op jou ook een licht-gevende werking hebben. In dat kader: heb geen oordeel over wat je schrijft en schrijf niet voor de bühne, maar voor jezelf : )

  • *Schrijf, juist als je denkt dat je niets te schrijven hebt. Het zou kunnen dat er op het eerste gezicht weinig interessants uit je pen rolt. Maar ‘so what’? Je bent een liefhebber, een schrijver, dit is jouw uitingsvorm, en wat doe je daarom: je gaat schrijven. Tegen de klippen op, met de wind mee, en juist als je het niet weet of geen zin hebt. Want daar kun je informatie opdoen en ligt een mogelijkheid om jezelf beter te leren kennen.

En dus: begin…, schrijf minimaal een hele pagina vol. Is er een speciaal woord of een gevoel dat past bij wat jij hebt geschreven? Maak er een woordgedicht van. Of 10!

Dit is een voorbeeld van een woordgedicht waarbij je je door elke letter laat uitnodigen tot een woord of korte zin:

O            overgeven aan

N            ’n loslaten

T             ‘t is zoals het is

S             sta nu hier

P             precies waar nodig, me-

A             ander lekker mee

N            nu nog hierop vertrouwen, en op mezelf

Of:

B             Boos, nee niet bepaald boos-aardig

O            Omdat het niet…

O            Omdat ik anders wil

S             Stampschrijvend op dit papier

  • *Schrijf je in je kracht, in het nu, schrijf de schoonheid van het alledaagse naar je toe: hoe jij je appel eet, hoe je kindje of je huisdier ontwaakt, wat de begintune van jouw favoriete liedje of serie in jou losmaakt. Schrijf en wees aanwezig in het nu.
  • *Verander van perspectief: wat ervaart de appel, je kindje, je huisdier, de muziek aan jou? Hij/zij/het heeft je aangekeken, bij jou naar binnen geluisterd én meegelezen met wat jij schreef. En schrijft jou nu een aandachtig en zorgzaam briefje over zijn/haar ervaring.  

We komen er wel!

Zin om meer schrijfbeoefening te ervaren? Denk eens aan de Schrijfgroep, de vrijblijvende woensdag ochtend(schrijf)gymnastiek of de cursus De Keuze, naar het boek van Dr. Edith Eger. Wees welkom!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *