Tegen puberlogica valt eigenlijk niets in te brengen. Dat zou ik ook helemaal niet moeten willen. Maar soms vind ik het lastig om er het zwijgen toe te doen. Is het niet in het contact met onze laatste tiener, dan wel in het gesprek in mijn hoofd dat erop kan volgen. Er restte maar een ding: pure frustratie omzetten in creatief plezier. Dat klaart de lucht van binnen en van buiten. Heerlijk. Pubersssst…
